The angel as a symbol of the tango-dance, death and resurrection

Without losing the romance, the violence, eroticism and devotion of the traditional tango that he saw as empty and hollowed out, Piazzolla renewed and modified it with elements of European art music, Argentine folklore and jazz, and thus tango took on a new meaning and shape.

The writer Alberto Rodriguez Muñoz approached Piazzolla in 1961 with a request to write music for his play Tango del ángel, which is about an angel appearing in an apartment block in Buenos Aires to cleanse the souls of its inhabitants. The titles Introducción al ángel, Milonga del ángel, and Muerte del ángel were created. The latter, a four-part fugue with hard, uncompromising harmonies and rhythms, impressively shows how far Piazzolla pushed the boundaries of traditional tango.

When the play was performed in 1962, even the previously hostile parts of the musical public in Argentina had to admit how fitting and successful this music was and the titles, especially Milonga del ángel, gained extraordinary popularity.

The motives of angel, Ángel, and devil, Diablo, appear in many of the tangos composed by Astor Piazzolla: "In my story, angels and devils mix - you have to have something in everything."

For a concert with his quintet at the Philharmonic Hall in New York in 1965, he wrote the series of Diablo titles: the spooky Tango del diablo, the intimate Romance del diablo and the wild, lashing Vayamos al diablo.

Het derde tango album van violiste Isabelle van Keulen en haar ensemble, met muziek van Astor Piazzolla, is thematisch van aard, de rode draad is de verwijzing naar de wereld van engelen en duivels: de engel als symbool van de tango, dood en wedergeboorte.

Liefde voor de tango

Al vanaf haar zesde is violiste Isabelle van Keulen verliefd op de tango. Voor haar geen groter genoegen dan zich, samen met haar Ensemble, te storten op deze fascinerende, wervelende muziek. Eerder al bracht ze twee albums uit met de meest bekende werken van één van 's werelds grootste tangocomponisten, de Argentijn Astor Piazzolla. Die albums werden door zowel critici als publiek geprezen en zijn volgens Pizzicato magazine “een geweldige prestatie".

Contrasterende muziek

In Ángeles y Diablos zet het ensemble contrasterende stukken van Piazzolla tegenover elkaar. En wel de vier 'Angel' stukken: Introduccio, Milonga, Muerte en Resureccion, tegenover de vier Diablo tango's Vamos del Diablo, Romance del Diablo, Tango del Diablo en Allegro Tangabile. Deze bijzondere stukken bleken een groot succes tijdens optredens, vandaar dit album. De muziek heeft, zoals altijd bij Astor Piazzolla, een rechtstreekse verbinding met de emoties. De contrasten in de muziek zorgen bovendien voor extreem veel afwisseling van stemmingen en tempi.

Piazzolla's vernieuwing van de tango

Zonder de romantiek, het geweld, de erotiek en de toewijding van de traditionele tango, die hij als leeg en uitgehold beschouwde, te verliezen, vernieuwde Piazzolla de tango door toevoeging van elementen uit de Europese kunstmuziek, Argentijnse folklore en jazz; de tango kreeg een nieuwe vorm en betekenis.

In 1961 benaderde schrijver Alberto Rodriguez Muñoz, Piazzolla met het verzoek om muziek te schrijven bij zijn toneelstuk Tango del ángel, dat over een engel gaat die in een appartementencomplex in Buenos Aires verschijnt om de zielen van zijn bewoners te reinigen. Zo ontstonden de titels Introducción al ángel, Milonga del ángel, en Muerte del ángel. De laatste, een vierstemmige fuga met harde en compromisloze harmonieën en ritmes, toont op indrukwekkende wijze hoe ver Piazzolla de grenzen van de traditionele tango heeft verschoven. Toen het toneelstuk werd uitgevoerd in 1962, moest zelfs het vooraf negatief ingestelde deel van het muzikale publiek in Argentinië toegeven hoe toepasselijk en succesvol deze muziek was en de titels, in het bijzonder Milonga del ángel, werden buitengewoon populair.

De motieven van engel, Ángel, en duivel, Diablo duiken op in veel van de door Piazzolla gecomponeerde tango’s: "In mijn verhaal vermengen engelen en duivels zich – je moet iets van alles hebben,” beweerde Piazzolla ooit. Een perfecte beschrijving van het leven zelf! En het verklaart ook waarom deze muziek de meeste mensen tot tranen toe beroert!

Lees ook de recensie van Michel Dutrieue op zijn blog stretto.be.

Der Engel – Symbol für Tango, Tod und Wiedergeburt

Ohne die Romantik, Gewalt, Erotik und Hingabe des traditionellen Tangos zu verlieren, den er als leer und ausgehöhlt betrachtete, erneuerte Piazzolla ihn und modifizierte ihn mit Elementen der europäischen Kunstmusik, argentinischer Folklore und Jazz. So nahm der Tango neue Form und neue Bedeutung an.

Der Autor Alberto Rodriguez Muñoz trat 1961 mit einer Bitte an Piazzolla heran, Musik für sein Schauspiel Tango del ángel zu schreiben. Es handelt von einem Engel, der in einem Wohnblock in Buenos Aires erscheint, um die Seelen seiner Bewohner zu reinigen. Es entstanden Introducción al ángel, Milonga del ángel und Muerte del ángel. Letzteres, eine vierteilige Fuge mit harten, kompromisslosen Harmonien und Rhythmen, zeigt beeindruckend, wie weit Piazzolla die Grenzen des traditionellen Tangos ausgeweitet hat.

Als das Schauspiel 1962 aufgeführt wurde, musste sogar der zunächst negativ eingestellte Teil der musikalischen Öffentlichkeit Argentiniens zugeben, wie passend und erfolgreich die Musik war, und besonders Milonga del ángel erlangte außerordentliche Bekanntheit.

In vielen der von Piazzolla komponierten Tangos tauchen die Motive des Engels, ángel, und des Teufels, diablo, auf. „In meiner Geschichte mischen sich Engel und Teufel – man muss etwas von allem haben.“

Für ein Konzert mit seinem Quintett 1965 in der Philharmonic Hall in New York schrieb er eine Serie von diablo-Titeln: den geisterhaften Tango del diablo, das intime Romance del diablo, und das wild peitschende Vavamos al diablo.